Słyszę niejednokrotnie pytanie:
Jak się bronić przed złym wpływem innych ludzi, przed obcymi energiami, szkodliwymi wibracjami itd.
Rozumiem zainteresowanie tą kwestią.
Każdy chce być zdrowy na ciele i umyśle, ogólnie czuć się dobrze i nie spotykać życiowych przeciwności.
Zanim jednak zajmiemy się wpływami z zewnątrz, trzeba sobie jasno powiedzieć jedną rzecz – najczęściej naszymi największymi wrogami jesteśmy my sami. Dzieje się to poprzez brak świadomości, brak uważności i przebywanie wszędzie indziej, byle nie w „tu i teraz”.
A umysł robi wtedy co chce…. 
Nasz umysł wytwarza miliony myśli, które pojawiają się jedna za drugą.
Wyobraźcie sobie małpę przemieszczającą się pomiędzy gałęziami tropikalnych drzew. Taka małpa na co dzień żyje w naszej głowie (tak tak, w mojej też jest), skacze to tu to tam i do tego mówi bez przerwy.
Generujemy wokół siebie i wysyłamy w świat takie energie, jakie myśli zaprzątają nasz umysł.
Każde łajanie samego siebie, złe ocenianie innych, krytykowanie, złorzeczenie, wyzwiska i inne tego typu nawyki myślowe brudzą naszą aurę i szkodzą zdrowiu na poziomie ciała i psychiki. Wcale nie potrzeba tych mitycznych złych spojrzeń, klątw i uroków od innych ludzi, których tak się obawiamy.
Sami sobie robimy krzywdę poprzez automatyzmy, takie jak napędzanie złości, szybkie agresywne reakcje, zagłębianie się w negatywne wspomnienia. Międlenie pewnych rzeczy w głowie to tak, jakby najeść się zepsutego jedzenia – tu wstawcie swoje „ulubione” świństwo. Skoro nie jemy rzeczy trujących na płaszczyźnie fizycznej, to również nie wytwarzajmy negatywnych wibracji i nie psujmy sobie energii poprzez złe myśli. Nie ma potrzeby ani tym bardziej przymusu chwytania swoich myśli, lgnięcia do nich i zatruwania się nimi.
Wiem doskonale, że traumatyczne przeżycia powodują uparte natręctwa myślowe, które trudno jest przezwyciężyć. Ale warto podejmować wysiłek pracy ze swoim umysłem, ponieważ można go wyćwiczyć i zmniejszyć w ten sposób lub uwolnić się od cierpienia. O technikach medytacyjnych, treningu uważności itp. napisano całe tomy. Rzecz sprowadza się do tego, aby zauważać swoje myśli i pozwalać im odpływać. Wierzcie mi, że daje się to zrobić i wcale się trzeba być lewitującym joginem odżywiąjącym się korzonkami i nie ma również potrzeby przesiadywania całe dnie po turecku.
Rada praktyczna?
O-d-d-y-c-h-a-ć. Myśli napędzane są energią z oddechu.
Mamy ciało i umysł, a między nimi płynie sobie oddech, który możemy regulować.
De facto możemy ustawiać przepływ energii.
Wiedzieliście o tym?
Zapewne tak, tylko łatwo to zapomnieć. Kiedy zaczyna się galop w głowie albo wybuch emocji zaraz nabierajcie powietrza w płuca i skupiajcie się na oddychaniu. Na początek tylko tyle. Już w ten sposób zakładamy lejce naszemu umysłowi i robimy mu prrrrrr……stój!
W całej sprawie chodzi nie tyle o to, aby stale kontrolować myśli, ale raczej o to, aby one nie kontrolowały nas.
Kolejnym krokiem ku zachowaniu zdrowia jest oczyszczanie, a potem w razie potrzeby zabezpieczenia. Ale to już w kolejnym odcinku.
Rozkolec Promyk 🙂
