Aseksualizm to trwały brak pociągu seksualnego – zarówno wobec kobiet, jak i mężczyzn. Osoby aseksualne mogą budować relacje partnerskie, które opierają się głównie na głębokiej więzi emocjonalnej, bez potrzeby ich realizowania w sferze erotycznej. Warto podkreślić, że aseksualizm nie jest chorobą i nie wymaga leczenia. Zastanówmy się teraz, jak rozpoznać aseksualizm oraz czy można stać się aseksualnym z biegiem czasu.
Co to jest aseksualizm?
Aseksualizm to naturalna orientacja charakteryzująca się brakiem odczuwania pociągu seksualnego wobec innych ludzi, istot, czy obiektów. Nie oznacza to jednak, że osoby aseksualne całkowicie rezygnują z życia seksualnego. Mogą doświadczać fizycznych oznak podniecenia, jednak nie są one skierowane na konkretne osoby czy sytuacje. Tym, co wyróżnia osoby aseksualne, jest brak potrzeby angażowania się w relacje o podłożu erotycznym.
Warto podkreślić, że aseksualizm nie jest czymś, co można „nabyć” w toku życia. Osoby aseksualne rodzą się ze swoją orientacją, która pozostaje stała przez całe ich życie. Utrata zainteresowania seksem z powodu traum, chorób czy innych czynników nie oznacza aseksualizmu, lecz jest objawem problemów zdrowotnych, które często można leczyć. Aseksualizm nie wymaga terapii, bo nie jest patologią ani dysfunkcją.
Historia aseksualności
Mimo że aseksualizm jako zjawisko został zbadany dopiero w XXI wieku, prawdopodobnie istnieje od zawsze. W starożytności opisywano różne orientacje seksualne, ale aseksualizm pozostawał niezauważony. Być może dlatego, że brak aktywności seksualnej przez wieki nie budził większych kontrowersji – w wielu kulturach uznawano go wręcz za cnotę. Dopiero rozwój Internetu umożliwił osobom aseksualnym odnalezienie wspólnoty i zwrócenie uwagi naukowców na skalę tego zjawiska.
Społeczność aseksualna i jej różnorodność
Społeczność aseksualnych osób jest bardzo zróżnicowana. Znajdują się w niej zarówno osoby, które nigdy nie miały doświadczeń seksualnych, jak i takie, które prowadzą aktywne życie seksualne, mimo braku wewnętrznej potrzeby. Łączy je stały brak pociągu seksualnego. Aseksualiści mogą budować głębokie, romantyczne związki, choć nie opierają się one na erotycznej bliskości.
Osoby aseksualne różnią się orientacją romantyczną, która określa, w jakiego rodzaju relacjach czują się spełnione. Istnieją aseksualni heteroromantycy (tworzący związki z osobami płci przeciwnej), homoromantycy (tworzący związki z osobami tej samej płci) biromantycy (tworzący związki z osobami o tej samej i przeciwnej płci), a także aromantycy – osoby, które nie odczuwają potrzeby romantycznych relacji.
Aseksualizm – czym nie jest?
Aseksualizm często bywa mylony z innymi zjawiskami, takimi jak:
- Abstynencja seksualna (celibat): Świadome powstrzymywanie się od seksu mimo istnienia potrzeby seksualnej.
- Awersja seksualna: Negatywne emocje, takie jak lęk czy obrzydzenie, związane z życiem seksualnym.
- Hipolibidemia: Tymczasowy spadek libido spowodowany np. chorobą czy stresem.
- Impotencja: Fizyczne trudności w prowadzeniu życia seksualnego.
Aseksualność jest odmienna od powyższych zjawisk, ponieważ nie wiąże się z chorobą ani potrzebą zmiany. Osoby aseksualne po prostu nie odczuwają pociągu seksualnego, co nie oznacza, że ich życie jest w jakiś sposób niepełne.
Związek a aseksualność
Aseksualność nie wyklucza tworzenia bliskich relacji. Aseksualiści budują związki w oparciu o wspólne wartości, emocje i zaangażowanie. W takich relacjach kwestie seksualne mogą wyglądać różnie:
- Niektórzy aseksualiści wiążą się z osobami o podobnej orientacji, co pozwala im wspólnie unikać sfery seksualnej.
- Inni są w stanie dostosować się do potrzeb partnera, choć często wymaga to kompromisów, takich jak pozwolenie na aktywność seksualną poza związkiem.
Mimo że aseksualizm może być wyzwaniem w relacjach, wiele osób o takiej orientacji odnajduje w nich pełnię satysfakcji emocjonalnej i życiowej.
Czy aseksualizm można leczyć?
Nie. Aseksualizm nie jest chorobą ani zaburzeniem. Podobnie jak heteroseksualność czy homoseksualność, stanowi jedną z naturalnych orientacji seksualnych. Próby jego leczenia są nie tylko nieuzasadnione, ale również niemożliwe.
Jeśli jednak ktoś traci zainteresowanie sferą seksualną w wyniku traum czy problemów zdrowotnych, warto zgłosić się do specjalisty. Takie sytuacje nie są związane z aseksualizmem, lecz z zaburzeniami libido, które często można skutecznie wyeliminować
Aseksualizm to różnorodna i naturalna orientacja seksualna, która polega na braku pociągu seksualnego. Nie oznacza on braku emocji, miłości czy możliwości budowania głębokich relacji. Jest jednym z wielu kolorów na spektrum ludzkiej seksualności i nie wymaga zmiany ani terapii. Zrozumienie i akceptacja aseksualizmu może pomóc takim osobom w budowaniu pełnego i szczęśliwego życia.
Źródła:
- https://www.medicover.pl/zdrowie/seks/aseksualizm/ (dostęp: 12.12.2024)
- https://sensly.com/blog/aseksualizm-kim-jest-osoba-aseksualna (dostęp: 12.12.2024)
