Rodzaje herbat – odkryj nowe smaki!

Polki wciąż piją głównie herbatę czarną, a przecież mamy na rynku wiele herbat kolorowych, które zasługują na uwagę nie tylko ze względu na oryginalny smak i aromat, lecz także cenne właściwości prozdrowotne.

Każdy rodzaj herbaty posiada unikalny charakter naparu. Przyjrzyjmy się z bliska herbacie zielonej, czerwonej, białej i nie tylko. Warto wiedzieć, że każdą herbatę inaczej się parzy i każda ma trochę inne działanie. Zapraszamy w podróż po krainie herbacianego suszu.

Zielona filiżanka

Herbata zielona, to największy konkurent herba­ty czarnej. Występuje pod wieloma postaciami i w wielu wersjach smakowych. Japońscy naukowcy są zdania, że zielona herbata zawiera substancje przedłużające młodość. Posiada w swym składzie polifenole i flawonoidy, wykazujące szerokie spek­trum działania na organizm ludzki. Substancje te obniżają ryzyko powstania miażdżycy tętnic, chro­niąc przed zawałem serca. Ich działanie zostało docenione w profilaktyce przeciwnowotworowej, bo obecny w naparze galusan epigalokatechelny zapobiega wzrostowi komórek nowotworowych. Obecne w napoju garbniki mają działanie antyseptyczne – skutecznie hamują mnożenie się cho­robotwórczych bakterii i wirusów.

Ustki herbaty zielonej nie powinny być zalewane wrzątkiem, a zgodnie z chińskim rytuałem parze­nia, należy je najpierw umyć, czyli wylać pierwszą porcję uzyskanego naparu (tzw. „sicz ha”). Zda­niem Chińczyków do picia nadaje się dopiero na­pój po drugim, 2-3 minutowym parzeniu. Te same listki można zalewać wodą w temperaturze 70-8 °C nawet trzykrotnie.

Sekrety Pu-erh

Po opublikowaniu badań prowadzonych na Uni­wersytecie w Kunmingu, otyli Amerykanie zaczęli określać herbatę czerwoną Pu-erh mianem „mor­dercy tłuszczu”. Efekt odchudzający związany ze spożywaniem tego rodzaju herbaty najbardziej widoczny był u pacjentów w wieku 40-60 lat. Pu-erh jest skarbnicą związków flawonoidowych, które uszczelniają i wzmacniają naczynia krwionośnych. Ich działanie określa się jako przeciwzakrzepowe. Ponadto obniżają ciśnienie krwi, wiążą metale i toksyny. Działają też przeciwrodnikowo. Zawarte w napoju związki aktywują enzymy do wydzielania soków trawiennych oraz pobudzają perystaltykę je­lit, dzięki czemu wspomagają walkę z nadwagą.

Ustki Pu-erh należy zalewać wrzątkiem i pa­rzyć 7-8 minut. Pamiętajmy, że dodany do her­baty biały cukier neutralizuje większość jej dobroczynnych właściwości. Herbatę najlepiej pijać po posiłku i aby schudnąć należy pić ją w miarę regularnie.

Herbata biała

Herbata biała inaczej nazywana jest Pai Mu Tan. Jest ceniona w Azji, w Europie nadal pozostaje mało znana. Herbata biała powstaje z młodych pączków krzewu herbacia­nego, które sq jedynie suszone. W filiżance rozwija się cały piękny kwiat. Daje bardzo delikatne i lekko słodkie napary. Jest doskonała w walce z wolnymi rodnikami i prze­ciwdziała procesom starzenia ko­mórek organizmu, pomaga więc zachować młodość. Herbatę białą zalewa się przestudzoną wodą i pa­rzy ok. 7 minut.

Herbata niebieska

Herbata ulung – jest spotykana pod różnymi nazwami: oolong, wu-lung, bohea, herbata niebieska lub szmaragdowa. To półfermentowa- na herbata pochodząca z Chin i Tajwanu. Ulung charakteryzuje się dużą zawartością tanin, katechin, przy stosunkowo niewielkiej ilości kofeiny. Herbata niebieska norma­lizuje ciśnienie krwi. Mogą ją bez­ piecznie spożywać kobiety w ciąży i małe dzieci. Herbata błękitna na­daje się do wielokrotnego zaparza­nia. Przeważnie ulung parzony jest od 3 do 5 razy.

Herbata wędzona

Lapsang Souchong, to herbata wę­dzona, inaczej nazywana rosyjską lub karawanową. Swój specyficzny aro­mat zawdzięcza tradycyjnemu chiń­skiemu procesowi wędzenia w kłębach sosnowego lub cedrowego dymu. Daje bardzo mocne i wytrawne napary, dlatego uważa się ją za herbatę typowo męską. Jej smak bywa porównywany do smaku cygar lub whisky. Często pija się ją z mlekiem.

Co się kryje w herbacianym suszu?

Właściwości zdrowotne herbaty są wypadkową wielu czynników: jakości suszu, sposobu parzenia, ale przede wszystkim częstotliwości jej spożycia. Jakość suszu w pewnym stopniu determinuje jakość naparu final­nego. Herbaty dostępne są w for­mie listków do zaparzania (fusów), saszetek ekspresowych, niekiedy ich dodatek stosuje się do mieszanek owocowych. Przyjmuje się, że im większe, mniej rozdrobnione listki, tym herbata jest wyższej ja­kości. Liście herbaty zielonej zwykle zwinięte są w pastorałki (malutkie kuleczki). W suszu dobrych herbat znajdują się jedynie listki i pąki, zaś w tych gorszych można znaleźć gałązki, patyczki i inne fragmenty, które się nie zaparzają. Herbaty ekspresowe posiadają natomiast swoje wymogi standaryzacji – listki muszą być rozdrobnione, aby napar pokonał barierę torebeczki i stał się esencjonalny.

Naparowi nie służy dodatek aromatów czy esencji smakowych, rzadko bowiem są to aromaty naturalne, a zwykle syntetyczne albo identyczne z naturalnymi. Na rynku mamy w tej chwili tak szeroki wybór herbat, że każdy bez problemu znajdzie coś dla siebie